Stakers dwingen ICL Fertilizers tot toezegging over veilige werkomgeving

CNV: ‘Belangrijke overwinning medewerkers kunstmestfabriek’

Het is de stakers bij ICL Fertilizers gelukt harde toezeggingen te krijgen over een veilige werkomgeving. De directie van de Amsterdamse kunstmestfabriek deed die belofte in het cao-onderhandelingsresultaat dat na weken van actie werd afgesproken met CNV en FNV. Vandaag werd duidelijk dat ook de vakbondsleden kunnen instemmen met het resultaat. ‘Dit is een heel belangrijke overwinning voor de medewerkers’, zegt CNV-onderhandelaar Alptekin Akdoğan. ‘Als het gaat om veiligheid mag je niks aan het toeval overlaten. Heel goed dat ze daar samen voor in actie kwamen.’

De kunstmestfabriek in Amsterdam Noord is een oude fabriek waarin volgens de CNV-onderhandelaar te lang te weinig is geïnvesteerd. ‘Dat leidde niet alleen tot stankoverlast in de omgeving maar ook tot zware werkomstandigheden en hoge werkdruk en soms zelfs gevaarlijke situaties op de werkvloer. Recent stortte het dak van één van de loodsen in. Gelukkig zonder slachtoffers, maar het geeft aan hoe belangrijk het is dat er nu keiharde afspraken zijn gemaakt.’

8 miljoen voor veiligheid

ICL heeft toegezegd een investeringsbudget van ruim 8 miljoen euro beschikbaar te stellen. De afspraken met de vakbonden bepalen dat medewerkers invloed hebben op de besteding van dat geld. Daarvoor wordt een speciale werkgroep opgericht met daarin een meerderheid van mensen van de werkvloer. De werkgroep komt met voorstellen voor de directie.

Loonafspraken

Verder zijn er in het onderhandelingsresultaat afspraken gemaakt over loon. De ongeveer honderd medewerkers gaan er komende cao-periode 6% op vooruit; 4,5% per 1 maart van dit jaar (dus met terugwerkende kracht) en 1,5% vanaf 1 januari 2025. Bovendien krijgen ze de mogelijkheid om op latere leeftijd minder te gaan werken. De nieuwe cao loopt tot 1 juli 2025.

Rust keert hopelijk terug

Akdoğan hoopt dat, nu de werknemers hebben ingestemd met de gemaakte afspraken, de rust terugkeert bij de Amsterdamse fabrikant. ‘ICL erkende lange tijd dat er veel in de fabriek verbeterd moest worden, maar weigerde dat zwart op wit in de cao af te spreken. Pas na een stiptheidsactie, een korte werkonderbreking, een 24-uursstaking én een 48-uursstaking gingen ze overstag. Zo zie je dat als je samen een vuist maakt, je dingen voor elkaar krijgt.’