De enorme onvrede onder de medewerkers kwam afgelopen week al tot uiting in een wilde staking. ‘Nee, daar zijn wij als CNV geen voorstander van’, benadrukt Bruinsma. ‘Maar ik begrijp de emoties van het personeel wel heel goed. De toekomst van VDL Nedcar is heel onzeker, die van hun dus ook. Ze hebben geen idee waar ze over een jaar aan toe zijn. En de directie kan het niks schelen, zo lijkt het. Dan zou ik ook heel boos zijn.’
Nedcar laat ultimatum verlopen
Om die boosheid op een correcte manier te kanaliseren, stuurden de bonden VDL Nedcar afgelopen week een ultimatum met een laatste kans aan de wensen van de medewerkers tegemoet te komen en weer te gaan onderhandelen over een sociaal plan. Dit weekend liet de werkgever dat ultimatum verlopen, waardoor de bonden formeel hun handen vrij hebben voor acties.
‘We beginnen met een 48-uurs-staking vanaf maandag’, zegt Bruinsma. ‘Als VDL Nedcar dan nog steeds weigert een fatsoenlijk sociaal plan af te sluiten, gaan we over op estafetteacties binnen het bedrijf. We zullen dan van dag tot dag bekijken wat onze vervolgstappen zullen zijn.’
Alle opties brengen onzekerheid mee
De toekomst van de Limburgse autobouwer is al lange tijd onzeker. In maart 2024 loopt het contract af dat het heeft met BMW om mini’s te bouwen. Een nieuwe opdrachtgever is ondanks verwoede pogingen nog steeds niet gevonden. Andere opties die worden overwogen, zoals het optuigen van een ontwikkelingsafdeling of het overhevelen van andere VDL-activiteiten naar Born, brengen ook onzekerheid over de werkgelegenheid met zich mee.
Werkgever ziet noodzaak niet
Daarom proberen de vakbonden nu al maanden met VDL Nedcar afspraken te maken over aanpassing van het sociaal plan. Het huidige contract gaat namelijk uit van continuïteit binnen het bedrijf uit Born, maar daar is volgens Bruinsma allang geen zekerheid meer over. Belangrijkste aanpassing die de bonden willen is een verhoging van de ontslagvergoeding. Bruinsma: ‘Helaas ziet de werkgever de noodzaak niet in om nieuwe afspraken te maken. Ze willen niet eens praten en wijzen ons constant de deur, zelfs na een bemiddelingstraject. Deze staking was onvermijdelijk.’
